از هر طرف که به آمار نفوذ اینترنت در کشورمان نگاه کنیم، کمبود به چشممان خواهد خورد؛ از ضریب نفوذ ۲۴ درصدی رایانه گرفته تا ضریب نفوذ اینترنتی که هر چقدر هم در شاخصههای تعریفی آن تغییر ایجاد میشود، هنوز هم تعریفی ندارد! در این شرایط، آیا عجیب نیست که با افزایش روزانه کاربرد اینترنت در جامعهمان، به جای اینکه توانمان را صرف توسعه آن کنیم، بر طبل اینترنت ملی بکوبیم؟!
چند درصد خانوارهای ایرانی به اینترنت دسترسی دارند؟ برای پاسخ به این پرسش بد نیست کمی در آمار کنکاش کنیم تا نخست دریابیم که از میان بیست میلیون خانوار ایرانی، تنها نزدیک هفت میلیون آنها رایانه دارند؛ یعنی ۳۵ درصد خانوارها ابزار اولیه اتصال به دنیای جهانی را در اختیار دارند و به عبارت بهتر، ضریب نفوذ رایانه در کل جمعیت کشور (نه در خانوارها) کمی بیش از ۲۴ درصد خواهد شد و ناگفته پیداست که ضریب نفوذ اینترنت (شمار کاربران اینترنت به ازای هر صد نفر) که یکی از شاخصهای توسعه یافتگی است، در چه وضعیتی به سر میبرد.